Vijf levenslessen die ik nu al van de psycholoog heb geleerd

Just be yourself. Het is een cliché dat je vaak op tegeltjes en houten bordjes van de Action leest. Goedbedoeld natuurlijk – en er zit zeker wat in – maar deze spreuk ook echt náleven, dat is toch een heel ander verhaal. Het is namelijk best moeilijk om jezelf te zijn. En wanneer ben je het eigenlijk? Als je met vrienden bent, of met die ene leuke collega? Thuis, met je vriend op de bank? Of wanneer je alleen bent en je tegoed doet aan een veel te grote zak chips?

Dankzij mijn reguliere bezoekjes aan de psycholoog weet ik inmiddels dat het oké is als je niet altijd jezelf bent. In het dagelijks leven vliegen we continu van de ene rol naar de andere rol – die van de vriendin, die van de collega, die van de geliefde en ga zo maar door. Steeds dezelfde persoon zijn in deze situaties is vrij onmogelijk. En tja, wat maakt het eigenlijk ook uit?

Als je maar happy bent met jezelf. Nog zo’n tegeluitspraak. Toch geloof ik meer in de mantra ‘wees gelukkig met wie je bent’ dan ‘wees jezelf’. Want ook als je voor je gevoel niet jezelf bent, moet je gelukkig kunnen zijn.

En dat is niet de enige wijsheid die ik inmiddels bij de psycholoog – en door veel naslagwerk in boeken – heb opgedaan. Vier andere levenslessen waar ook jij misschien wat aan hebt (al is het maar voor die innerlijke rust, hè).

1. Je kunt mensen niet besturen

Hoe fijn het soms ook zou zijn, je kunt niet bepalen wat mensen doen. Als je vriend een keer wat aan de stille kant is en je wilt dat hij meer gaat praten; gaat je niet lukken. Al kakel je de oren van zijn kop, hij heeft er gewoon even geen zin in. Aan jou de taak om rustig te blijven en niet meteen in de gordijnen te klimmen omdat je denkt dat er iets ernstigs aan de hand is.

2. Voor mensen denken heeft ook weinig nut

Mijn grootste probleem op het moment: ik heb er een handje van om in te vullen wat mensen denken. En dan vooral van mij. Zo was ik laatst half in paniek toen ik een vriendin moest afzeggen en ze daar vrij lauwtjes op reageerde. Mijn eerste gedachte is dan meteen: zie je wel, nu is ze pissed. Hartstikke boos omdat je een dag van tevoren afzegt.

Een paar dagen later appte ze me alsof er niks aan de hand was. Conclusie: paniek om niks.

3. Mensen zijn ook niet zo veel met je bezig

Misschien wel de allerbelangrijkste levensles: mensen zijn gewoon niet zoveel met je bezig. Ik kwam deze uitspraak tegen in het boek Dingen die je alleen maar ziet als je er de tijd voor neemt van zengoeroe Haemin Sunim en was meteen onder de indruk. De beste man heeft meer dan gelijk, als je het aan mij vraagt. Want weet jij nog wat je collega twee dagen geleden aanhad op het werk? Juist.

We denken wel aan anderen, maar zelden langer dan een paar minuten. En als we na die paar minuten niet meer aan ze denken, gaat ons brein naar datgene wat voor ons het belangrijkst is. Je constant zorgen maken over hoe anderen over je denken – kwaaltje van mij – is dus alleen maar zonde van je tijd.

4. Niet iedereen hoeft je aardig te vinden

Nog een levensles uit het boek van Haemin Sunim: niet iedereen hoeft je aardig te vinden. Ik vind namelijk ook niet iedereen aardig. Om eerlijk te zijn, het lijkt me zelfs doodvermoeiend als iedereen je aardig vindt. Wat zou dat opleveren? Tienduizend volgers op Instagram en vijftig appjes per dag met de vraag of je zin hebt om af te spreken? Nooit aandacht voor degene die tegenover je zit, omdat er nog tig andere mensen zijn die hetzelfde verlangen?

Geheel op z’n boeddhistisch kan je beter blij zijn met wat je al hebt. Misschien zijn dat tien goede vrienden, maar ook met een of twee echte makkers kom je er wel. Zolang je maar niet altijd zoek bent naar de goedkeuring van anderen.

Dit doet me denken aan de spreuk waar ik dit blog mee begon: Just be yourself. Het is tijd voor een nieuw tegeltje, eentje die de harde waarheid belichaamt. Bij dezen introduceer ik: Thank God almost no one gives a fuck about you.